Drumsko-željeznički most na Savi kod Rače, podignut je 1934. godine i prvobitno je nosio naziv „Most kraljice Marije“. Od nastanka pa do danas, most na Rači je saobraćajna žila-kucavica Semberije i Majevice sa Sremom i ostatkom Srbije.

U početku, most je bio posebno važan za rudnik uglja u Ugljeviku iz kog su, zahvaljujući izgradnji mosta, mogle da se isporuče veće količine uglja na tržište. Do tada je ugalj iz Ugljevika prevožen prugom do tadašnje Bosanske Rače, a preko Save je prebacivan žičarom, uništenom tokom Drugog svjetskog rata. U ratu je srušen i most, a obnovljen je neposredno posle rata.
 

 

Pruga uskog kolosijeka Bijeljina – Bosanska Rača je 1950. godine proširena na normalni kolosijek i preko mosta povezana sa prugom Beograd-Zagreb. Vremenom na mostu sve više dominira drumski saobraćaj, a željeznički se umanjuje, naročito posle ukidanja pruge Bijeljina-Mezgraja 1979. godine (koja je bila poslednja pruga uskog kolosijeka u Evropi).
Nakon raspada zajedničke države, saobraćajnica preko ovog mosta postaje jedna od najvažnijih putnih veza između Srbije i Republike Srpske, odnosno BiH.
Sredinom devedesetih godina prošlog vijeka, uz podršku međunarodnih donatora, most je obnovljen, a 2010. godine proširen je novim drumskim dijelom mosta nazvanim „Evropa“. Novi dio mosta je postavljen na postojeće stubove nosače koji su prilikom izgradnje prvobitnog mosta ostavljeni širi kako bi prihvatili konstrukciju proširenog mosta, što govori o vizionarstvu koje su imali projektanti „Mosta kraljice Marije“.

Od izgradnje 1934. godine, most preko Save kod Rače za Semberce i Sremce ima važnu ulogu – na drugu stranu rijeke se više nije moralo ići čamcima ili, čak, pješice ili konjskim zapregama preko zaleđene rijeke tokom izrazito hladnih zima. Lakše su održavane veze sa rođacima, kumovima i prijateljima sa dvije obale, a i trgovina je napredovala. U prvoj polovini devedesetih godina XX vijeka, most je odigrao svoju najvažniju ulogu, kao dio najkraćeg puta između cijelog zapadnog i sjevernog dijela Republike Srpske i Beograda, odnosno, Novog Sada i, kao takav, ušao je i u popularnu kulturu preko pop-rok i folk muzičkih kompozicija.